تحلیل ساختار فضایی شهری با تأکید بر بُعد جمعیتی رویکرد ریخت ­شناسی شهر چندهسته ­ای. مطالعه مورد: شهر تهران

در قرن بیستم، گرایش­های اولیه تمرکززدایی و تغییرات در فناوری اطلاعات، حمل‌ونقل و ارتباطات منجر به تغییر ساختاری عمده‌ای در شهرها شد و روند الگوی تک­هسته­ای را که به اشتغال در مرکز تجاری شهر (CBD) تمرکز داشت، متوقف ساخت. هنوز درک روشنی از اینکه آیا شهر چندهسته­ای، پایدار یا به لحاظ اقتصادی رقابت‌پذیر هست یا نه، وجود ندارد. هدف از این پژوهش، تحلیل ساختار فضایی شهری با تأکید بر رویکرد ریخت­شناسی شهر چندهسته­ای بر اساس الگوی فضایی کانون­های جمعیتی شهر تهران است. از مساله واحد ناحیه­ای قابل اصلاح[1] (MAUP) برای تعیین واحد فضایی تحلیل استفاده شد. روش­های مورد استفاده خودهمبستگی و آمار فضایی، مدل چندهسته­ای اسمال و سانگ و روش cut-off بود. نتایج حاصل از ارزش شاخص موران برای سه دوره مقادیر مثبت و نزدیک به یک است می‌توان نتیجه گرفت که توزیع فضایی جمعیت تهران دارای خودهمبستگی فضایی است و توزیع خوشه­ای دارد. نتایج تجربی تحلیل cut-off، شیب­های تراکمی و آمار فضایی نشان داد شهر تهران از الگوی تک­هسته­ای فاصله گرفته و در حال تبدیل شدن به یک ساختار چندهسته‌ای است. *[1]. Modifiable Areal Unit Problem